Το ανοξείδωτο

Ο Μανωλιός από τα Σφακιά ακολουθούσε το Δήμαρχο που ήταν και κουμπάρος του στα πανηγύρια. Σε ένα πανηγύρι που είχαν πάει του λέει ο Δήμαρχος: - "Εσύ Μανωλιό που ξέρεις καλές μαντινάδες δε μας λες καμία να περάσει η ώρα;" Λέει λοιπόν ο Μανωλιός: - "Αν είστε πέντε φύγετε κι αν είστε δέκα ελάτε το κρητικό μαχαίρι μου κανένα δε φοβάται, ανοξείδωτο!" Μετά από μια δυο εβδομάδες σε ένα άλλο πανηγύρι του ζητάει ο δήμαρχος να πει ξανά μαντινάδα. Λέει λοιπόν ο Μανωλιός: - "Αν είστε πέντε φύγετε κι αν είστε δέκα ελάτε το κρητικό μαχαίρι μου κανένα δε φοβάται, ανοξείδωτο!" Σε κάθε πανηγύρι ο Μανωλιός έλεγε αυτή τη μαντινάδα. Μια μέρα λοιπόν αγανακτησμένος ο δήμαρχος του λέει: - "Καλά ρε Μανωλιό όλα τα αλλά, αλλά το ανοξείδωτο στο τέλος που κολλάει;" - "Κατέχω εγώ ρε σύντεκνε. Ετσά το γράφει πάνω η μαχαίρα μου!"

Κατέχω=ξέρω
σύντεκνε=κουμπάρε
Ετσά=έτσι